Tasiemiec u psa

Tasiemiec u psa - co warto wiedzieć? Sprawdź, jakie objawy mogą wskazywać, że pies jest zarażony tasiemcem, i jak pozbyć się pasożyta.

• Jednym z częściej występujących u psów endopasożytów jest tasiemiec
• Jego obecność bardzo negatywnie wpływa na zdrowie czworonoga
• W przypadku zdrowych osobników tasiemczyca może rozwijać się bezobjawowo przez długie lata

Psy narażone są na ataki różnych pasożytów, zarówno zewnętrznych, takich jak np. kleszcze czy pchły bytujące na skórze i w sierści zwierzęcia, jak i wewnętrznych, atakujących – jak sama nazwa wskazuje – narządy wewnętrzne. Jednym z częściej występujących u psów endopasożytów jest tasiemiec, który kolonizuje układ pokarmowy, a precyzując, za pomocą specjalnych przyssawek przyczepia się do błony śluzowej jelita cienkiego. Pasożyty takie jak tasiemce najczęściej nie dążą do uśmiercenia swojego żywiciela, jednak ich obecność bardzo negatywnie wpływa na zdrowie czworonoga . O ile u zdrowych i silnych psów mogą przez długi czas nie dawać o sobie znać, o tyle dla szczeniąt, psów osłabionych i osobników starszych stanowią szczególne zagrożenie. Jak rozpoznać, że pies ma tasiemca, i jak pozbyć się pasożyta?

Polecamy: Tasiemiec u kota

Co może wskazywać, że pies ma tasiemca?

W przypadku zdrowych osobników tasiemczyca może rozwijać się bezobjawowo przez długie lata, dlatego niekiedy ciężko ją zdiagnozować. Dość ewidentnym sygnałem, że psa zaatakował tasiemiec, jest obecność członów pasożyta w odchodach lub na posłaniu. Są one widoczny gołym okiem, wyglądają jak bardzo małe, białe ziarenka. Inne objawy, które powinny zaniepokoić to:

• „saneczkowanie”, czyli pocieranie odbytem o podłogę, wygryzanie sierści i częste wylizywanie okolic odbytu – swędzenie w okolicach odbytu jest typowym symptomem obecności tasiemca, związanym z wydobywaniem się jaj pasożyta poza ciało żywiciela;
• spadek masy ciała przy braku spadku apetytu i niezmienionej diecie – tasiemiec „kradnie” składniki odżywcze, dlatego jeśli pies ma normalny apetyt, a mimo to chudnie, warto wzmóc czujność;
• dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak biegunki, zaparcia i wymioty;
• matowa i łamliwa sierść – tasiemiec pobiera składniki odżywcze, co powoduje niedobór witamin i minerałów, wpływając negatywnie m.in. na stan sierści;
• zahamowanie prawidłowego rozwoju (u szczeniąt);
• ogólna apatia, brak energii.

Polecamy: Chrapanie psa

Jak dochodzi do zakażenia? Czy można zarazić się tasiemcem od psa?

W Polsce występują trzy gatunki tasiemców, które mogą stanowić zagrożenie dla czworonogów. Ze względu na kontakt z takimi zwierzętami jak kozy czy owce, psy pasterskie są szczególnie narażone na zainfekowanie tasiemcem kręćkowym, którego larwy lokują się w mózgu żywiciela. Innym rodzajem tasiemca jest tasiemiec bąblowcowy. Atakuje on głównie wątrobę i płuca, zdarza się, że serce. Pies może zarazić się nim, np. spożywając mięso zarażonego zwierzęcia. Najczęściej jednak dochodzi do zakażenia tasiemcem psim (Dipylidium caninum). Jego żywicielami pośrednimi są pasożyty zewnętrzne, a konkretnie pchły i wszoły. Jeśli pies połknie zakażoną pchłę, tasiemiec trafia do organizmu, przedostaje się do jelita cienkiego, gdzie przekształca się w formę dojrzałą. Zarażenie się od czworonoga tasiemcem psim nie jest niemożliwe, jednak dość rzadkie – aby uchronić się przed zainfekowaniem, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad higieny.

Tasiemiec u psa – leczenie i profilaktyka

Na szczęście pozbycie się tasiemca nie wymaga skomplikowanego leczenia. Konieczna jest jednak wizyta u weterynarza, który po zbadaniu próbki kału i potwierdzeniu diagnozy, przepisze odpowiednie środki i dawkowanie. Po zakończeniu leczenia dobrze jest upewnić się, że pasożyt został usunięty – w tym celu należy przeprowadzić ponowne badanie kału. Ważnym elementem profilaktyki jest regularnie odrobaczanie czworonoga. Ponieważ nosicielami larw tasiemca są pchły, warto stosować obroże przeciwpchelne i środki przeciw pasożytom zewnętrznym.